Mart van Schijndel was één van de weinige Nederlandse architecten die het Postmodernisme met enthousiasme verwelkomde. Het eerste voorbeeld hiervan is de gevel van het LOKV in Utrecht, waar hij gebroken kolommen en een rustiek motief toepaste. Hij hield van het Postmodernisme omdat het de aandacht vestigde op het gigantische reservoir aan typen, vormen, motieven en materiaaltoepassingen waaruit een architect kon putten.

Het innovatieve, op industriële productie gebaseerde Modernisme kon Van Schijndel gemakkelijk combineren met het excentrieke Postmodernisme. Hij had een grote belangstelling voor technische innovaties en benutte licht en ruimte als architectonische componenten. Zijn eigen woonhuis aan het Pieterskerkhof in Utrecht (Rietveldprijs 1995) is daar een mooi voorbeeld van. In 1999 voegde de gemeente Utrecht dit huis als jongste gebouw toe aan de monumentenlijst.

Van Schijndel sloot zijn opleidingen tot meubelontwerper, bouwkundig en interieurarchitect aan de Gerrit Rietveld academie af in 1967. In 1968 vestigde hij zijn eigen ‘architektenburo’ in Utrecht en ontwierp vooral voor particulieren en de culturele sector. Voor veel van deze projecten bedacht hij ook de meubels en verlichting.

Mart van Schijndel gaf les op verschillende academies in Nederland en was vijftien jaar docent aan de Fachhochschule in Düsseldorf. Hier leidde hij meerdere generaties architecten op.

Van de producten die Van Schijndel ontwierp, leverden de Delta Vaas en de aluminium stapelstoel Fulfil (i.s.m. Lensvelt) hem wereldwijde bekendheid op.

Van Schijndel is op 56-jarige leeftijd na een kort ziekbed thuis overleden.

​